0

Eρημιά   Ακαθάριστος χρόνος

Καφέ σκόνη και πορτοκαλί  αέρας παντού.

Οι δίδυμοι ήλιοι  δύουν και σύντομα το σκοτάδι και το κρύο θα κυριαρχήσουν. Αυτή είναι η αιώνια εναλλαγή σε αυτόν τον έρημο ξεχασμένο τόπο.  Ο πλανήτης ήταν έτοιμος για μια ακόμη περιστροφή, ίδια και απαράλλαχτη όπως οι άπειρες περιστροφές που είχε ολοκληρώσει από την τελευταία φορά που Εκείνος ήταν εκεί. Ο Χρόνος δεν τον ένοιαζε, δεν τον επηρέαζε. Το μόνο που είχε σημασία ήταν να ολοκληρώσει την αποστολή του.  Λίγες στιγμές μόνο τον χώριζαν. Όλος ο κόσμος, όλος ο Γαλαξίας θα Του έδινε την ενέργεια του απλόχερα μέχρι το Τέλος των Κόσμων. Μέχρι το Τέλος όλων αυτών των τρισδιάστατων όντων που πλέον δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον επικείμενο όλεθρό τους.

Είμαι εγώ, ο Καταστροφέας των Άστρων.…

Κενό. Απόλυτο.

Μαύρο σκοτάδι παντού εκτός από τις μικρές φωτεινές κουκίδες που δείχνανε το δρόμο.

Ξαφνικά εγγένετο Φως! Άπλετο και ταχύτατο καλύπτει τα πάντα. Τυφλώνει. Ανανεώνει. Και σταματά τον χώρο και τον χρόνο. Όλη η Ενέργεια παύει να κινείται.

Το σκοτάδι ξαναέρχεται. Δειλά, ντροπαλά. Όμως σε λίγες στιγμές όλα είναι όπως πριν.

Κενό. Απόλυτο. Μαύρο σκοτάδι παντού εκτός από τις μικρές φωτεινές κουκίδες που δείχνανε το δρόμο. Μαύρο σκοτάδι περιβάλει και τα τρία σκοτεινά μεταλλικά αντικείμενα. Σκοτωμένα κουφάρια. Τα τράβηξε το φως έξω από την πορεία τους. Σαν ένας φάρος που έδειχνε το λάθος δρόμο....

[Σ Υ Ν Ε Χ Ε Ι Α  Σ Τ Ο  Ε Π Ο Μ Ε Ν Ο]